نامه ی شماره 548

بیا فرض کنیم یک نفر خیلی عاشق باشد بیا فرض کنیم مدتها دور مانده باشد از معشوقش. بیا فرض کنیم ببیند عشاق دیگر را که می روند به سمت معشوق و دست پر می آیند و در آغوش گرفته می شوند حتی بیا فرض کنیم زندگی سخت بگذرد در فراغ بیا اشک بریزیم با هم که نوبت من نشده . بیا بغلم کن که بی آنکه نوبت به من رسیده باشد شهر خالی شده باشد تاریک. سیاه معشوق رفته باشد الهی دلم گرفته و تو گشایشی هستی همیشه حاضر.