نامه ی شماره 547

دلم می خواهد تو صدایم را بشنوی و تو شنواترینی . اینکه احساس می کنم که شنیده نمی شوم از زبان الکن من است یا از احساس اشتباه و نارسم . الهی . تو می شنوی وقتی خوانده می شوی تو می شنوی حتی پیش از آنکه خوانده شوی و من به تو نگاه می کنم . الهی نگاه مرا بشنو الهی زندگی مرا به نگاهت مزین کن الهی با من بمان و بگذار در عشق تو بمیرم الهی دوستت دارم و تنها خواسته ام از تو این است که بنده ی تو باشم.